Skrzynka na Wino z Grawerem - Prezent dla Lekarza - Najlepsza Pani Doktor na Świecie - Potrójna. 119,90 zł. Karafka z Grawerem i Szklanka do Whisky - Prezent dla Lekarza - Zawsze Można Liczyć - Kwadratowa. 169,90 zł. Kieliszki z Grawerem w Skrzynce - Prezent dla Lekarza - Najlepsza Pani Doktor na Świecie - Potrójna.

Dni świąteczne W okresie świątecznym – Bożego Narodzenia, Nowego Roku – wśród mocy atmosfery niecodziennej, napędzanej pośpiechem i przygotowaniami do wigilii czy hucznie witanego kolejnego roku, istnieje duża rozbieżność między tym, jak czuje się osoba po stracie kogoś bliskiego, a atmosferą panującą wokół niego. Oprócz ciepła pamiątki narodzin Jezusa, szczęścia Nowego Roku, uczucie samotności może być w tych dniach wyjątkowo duże. Świąteczne ozdoby, choinki, kolędy wywołują ból. Świat zewnętrzny, ten z wystaw sklepowych, komercyjny, żałobnikowi wydaje się być bezduszny i bezlitosny. Osoba taka może poczuć, że nie pasuje do tego świata. Poczucie pustki, bólu i smutku po stracie sprawia, że człowiek taki czuje się wciśnięty między ludzi „szczęśliwych”, nie znajdując miejsca, by się przed nimi ukryć. Na pewno czuje się inaczej niż wszyscy. Dni świąteczne rodzina chciałaby spędzać w rodzinnym gronie, wolna od pracy, szkoły i innych zajęć, które wyprowadzają nas z domu. Rodzina kolejny raz staje wtedy bezpośrednio w obliczu straty. Żałobnicy wyobrażają sobie wtedy ten bliski związek z innymi. Przez nierealistyczne oczekiwania tęsknota za bliską osobą, która zmarła, jest jeszcze silniejsza niż w innych momentach. Nie możemy uniknąć bólu, lecz możemy sprawić, by był on „do zniesienia” dla dzieci i dorosłych. 1) Możemy ułożyć plan dni świątecznych: co robimy. Przygotowanie się na to, ułatwi nam kontrolę nad sytuacją. Ważne jest uwzględnienie w tym, planie innych członków rodziny, a zwłaszcza dzieci, wybrać co najbardziej wszystkim odpowiada. Plan ma obejmować tylko obecny czas, nie przyszłość, ma być wyrazem tego, czego potrzeba w danym momencie żałoby. Często ból, którego się boimy w oczekiwaniu na święta, jest gorszy niż sam świąteczny dzień. Należy jednak liczyć się z faktem, że w dni świąteczne nie jesteśmy w stanie funkcjonować tak jak w zwykłe dni. Dzieci i młodzież może będą potrzebować pomocy dorosłych, by ustalić co są w stanie znieść, a czego nie. Można umówić się z rodziną/przyjaciółmi – czy mówimy o zmarłym, czy jesteśmy w stanie przygotować kolację wigilijną, czy święta spędzamy w domu czy w jakimś innym miejscu. Zmiana zwyczajów może złagodzi ból, jaki one niosą. Można poprosić kogoś, by pomógł nam w zakupach, przy ubieraniu choinki, tak by rodzina po stracie nie została sama ze swoim smutkiem. Najlepiej jest nie brać zbyt dużo na siebie. Czas świąteczny może wzmagać uczucia depresyjne. Dorośli i dzieci po stracie stoją wciąż przed podwójnym zadaniem: muszą zająć się normalnymi obowiązkami, a jednocześnie kontynuować pracę z emocjami, która stanowi część procesu przezwyciężenia żałoby. Ważne by dać sobie i dzieciom na to dużo czasu. 2) Może okazać się ważne zrobienie czegoś symbolicznego. Można zapalić świeczkę, jako rodzaj pamiątki po zmarłym, przywołać wspomnienia, podzielić się smutkiem, na honorowym miejscu postawić zdjęcie. To normalne, że brakuje nam zmarłego, że wypełnia nas żal i smutek. Można w tę pustkę zaprosić kogoś samotnego, podarować komuś prezent. Dla dzieci dni świąteczne, po przeżytej stracie, to nie tylko wyjątkowy czas, ale dni nasilenia smutku. Włączenie dzieci do świątecznych planów, może okazać się dla nich bardzo pomocne. To będzie szansa na wyrażenie smutku, by ewentualnie mógł być przeżywany wspólnie. Można dać dzieciom do zrozumienia, że smutek ma związek z utraconą miłością. Istotną sprawą dla dzieci jest to, że planując święta z innymi, dajemy im poczucie, mimo bólu, że coś dalej trwa dzięki miłości, która stanowi fundament smutku. Czy pewne okresy są trudniejsze od innych? Szczególnie trudne mogą okazać się rocznice, urodziny, Boże Narodzenie, wakacje, a także poprzedzające je tygodnie. Dobrym pomysłem będzie ich zaplanowanie. Możecie zmienić dotychczasowe obyczaje, stworzyć nowe tradycje: odwiedzajcie nowe miejsca, zmieńcie nawyki, spotykajcie się z innymi ludźmi, wybierzecie towarzystwo tych, z którymi czujecie się najlepiej. Możecie też wymyślać nowe sposoby wspominania zmarłego. Zastanówcie się wspólnie z rodziną, jak najlepiej obchodzić te święta, uprzedźcie jednak, że możecie jeszcze zmienić zdanie. Czy i kiedy zgłosić się do psychologa lub psychiatry? Należy szukać pomocy specjalisty, jeżeli: • stwierdzisz, że emocje lub doznania fizyczne Cię przerastają; • przez cały czas czujesz otępienie i pustkę, nie doznajesz emocji, jakie dawniej Ci towarzyszyły; • masz poczucie, że emocje zakłócają Twoją zdolność do utrzymywania relacji z innymi ludźmi, do pracy, nauki itd. • stwierdzisz, że objawy fizyczne nie ustępują; • nie możesz spać lub śnią Ci się koszmary; • nie masz nikogo, z kim mógłbyś podzielić się swymi uczuciami i emocjami; • nie jesteś w stanie utrzymywać kontaktów z przyjaciółmi, rodziną, kolegami z powodu urazu psychicznego; • stwierdzisz, że jesteś bardziej niż dotąd narażony na wypadki; • pijesz więcej alkoholu lub zażywasz więcej leków, niż wcześniej; • doświadczasz nawracających myśli samobójczych. Czy mogę iść na przyjęcie/do kina/na wesele? Odpowiedź brzmi: tak. Wychodzenie z domu, spotkania ze znajomymi czy rodziną pomagają nam w powrocie do normalnego funkcjonowania, w kreowaniu nowej rzeczywistości bez obecności utraconej osoby. Ważne jest by podczas takich spotkań czy wyjść zadbać o siebie i swój wewnętrzny komfort podczas rozmów, postawić granice, jeśli poczujemy, że są nam potrzebne. Podczas takich wyjść nie bójmy się uśmiechać, jeśli mamy na to ochotę czy rozmawiać na tematy inne niż żałoba, nawet, jeśli wydaje nam się, że otoczenie będzie reagować zdziwieniem czy zakłopotaniem. To my przeżywamy nasz smutek i żałobę i od nas samych zależy jak chcemy ją przeżyć. Czy muszę chodzić na czarno? Ubranie w kolorze czarnym jest strojem żałobnym, odpowiednim w dniu pogrzebu. Wyraża smutek, poczucie pustki. Poza tym szczególnym dniem, nie ma obowiązku ani przykazu mówiącego, że przez kolejny rok musimy ubierać się na czarno. Żałoba to czas szczególny, przeżywamy i nosimy ją w naszych sercach. Strój jest kwestią indywidualną i od nas samych zależy w jaki sposób chcemy się ubierać. Jedni wybiorą czarne ubrania bo będą czuli, że tylko taki strój jest dla nich odpowiedni. Inni natomiast ubiorą się na kolorowo i przypną w widocznym miejscu np. kokardkę bądź wstążkę w kolorze czarnym, która będzie symbolem ich żałoby. Od nas samych zależy jak chcemy przeżywać nasz smutek i żałobę. Kilka miesięcy po stracie - co się dzieje i jak pomóc? Zachęcamy do przeczytania zakładki „Kilka słów o żałobie” – opisane są tam szczegółowo fazy żałoby. Podkreślamy, każdy przeżywa stratę inaczej. Zazwyczaj po kilku miesiącach osoba po stracie zaczyna wracać do – w miarę normalnego funkcjonowania. Oczywiście często wciąż ma problemy ze skupieniem, z jedzeniem, ze snem – jeśli zaś te problemy zamiast stawać się co raz łagodniejsze, pogłębiają się – konieczna jest konsultacja ze specjalistą. Polecamy kontakty z psychologami, którzy towarzysząc w żałobie, rozmawiając pomaga przejść przez tą trudną drogę. W wybranych przypadkach będzie także potrzebna pomoc psychiatry – podkreślamy – lekarstwa nie rozwiążą problemu, mogą pomóc wyciszyć emocje, ale nie przeżyją za nas straty, to już każdy musi zrobić sam ze sobą. Bardzo ważna jest pomoc i wsparcie dla dzieci. Dzieci przeżywają żałobę, a zdarza się, że ze swoim cierpieniem są zupełnie same. Pamiętajmy o dzieciach! Nasza Fundacja pomaga zarówno dzieciom i dorosłym, więcej informacji o formach pomocy w zakładce „Pomoc psychologa” Na początku - co się dzieje i jak pomóc? Osoba, która doświadczyła nagłej straty bliskiej osoby – zazwyczaj jest w głębokim szoku. Należy pamiętać, że każdy przeżywa stratę po swojemu, zazwyczaj po pierwszych dniach szoku, przychodzi osłabienie, które utrudnia lub wręcz uniemożliwia funkcjonowanie zarówno fizyczne jak i psychiczne. Osoby po nagłej stracie – mają problemy ze snem, z jedzeniem, problemy z mówieniem i skupieniem. Niektórzy płaczą, inni rozpaczają w ciszy, każdy przeżywa i cierpi po swojemu i jest to cierpienie ogromne, w którym trudno ulżyć. Na samym początku – osobie po stracie potrzebna jest pomoc bliskich i rodziny, którzy zadbają o bezpieczeństwo, pomogą w organizacji pogrzebu i wszelkich formalności. Pomocna może być także rozmowa czy kontakt z osobami, które przeżyły podobną stratę i mają doświadczenie w drodze przez żałobę. Dla osoby po stracie – przyjmijcie pomoc bliskich osób. Bądźcie dla siebie dobrzy, jeśli przyjaciele i rodzina chcą pomóc pozwólcie im na to, oczywiście pamiętając o własnym komforcie. Dla osób towarzyszących – jeśli proponujecie pomóc to bądźcie w tym wytrwali. Osoby po stracie często nie chcą przyjmować pomocy, wierzą, że poradzą sobie same, nie chcą nic zmieniać w życiu, jednak jako, że życie już się zmieniło – warto być konsekwentnym i próbować pomagać mimo wszystko. Prosimy pamiętać – nie wolno rzucać słów na wiatr – jeśli deklarujecie pomoc – należy się z tych deklaracji wywiązać. Osobie po stracie nie są potrzebne kolejne rozczarowania i zawody. Jeśli mówicie, że rozumiecie co to osoba przeżywa, to tylko jeśli rzeczywiście macie podobne doświadczania, inaczej są to to tylko puste słowa, która zamiast ukojenia przyniosą złość. Jeśli osoba, która nagle odeszła miała poza współmałżonkiem/ partnerem także dzieci – należy zadbać o to, by życie dzieci jak najmniej się zmieniło, należy pomóc w tym by dzieci dalej uczęszczały na zajęcia, nie przestały chodzić do szkoły – wszystkie powtarzalne zajęcia budują ich poczucie bezpieczeństwa. Najlepiej jest wybrać jedną osobę, której osoba po stracie ufa, która szczerze z nią porozmawia i stworzy listę wszelkich formalności jakie trzeba załatwić w podziale na pilne i na te w dalszej perspektywie. Następnie należy opracować plan kto w jakiej sprawie może pomóc. Osoba po stracie jeśli to możliwe w większości spraw powinna mieć wsparcie. Po Świętach... Nowy Rok Są ludzie, którzy potrafią się zebrać w sobie i spiąć na Święta. Nawet jak są w kiepskim stanie, to by nie zepsuć rodzinie czy bliskim Świąt – są zebrani, zorganizowani, często uśmiechnięci. A jako, że uczuć nie da się zbyt długo tłumić (długo tłumione najczęściej kończą się głęboką depresją) to zazwyczaj po Świętach wychodzą wszystkie większe i mniejsze smutki i żale, często ze zdwojoną siłą. Wychodzą tylko na chwilę, bo przecież trzeba się jakoś wziąć w garść… w Sylwestra. Bo przecież jaki Nowy Rok taki cały rok… a już by się jednak chciało mieć dobry rok. I znów to spięcie… Sądzę, że północ w Sylwestra jest w stanie pokonać nawet największych twardzieli – bo przecież chcąc nie chcąc wspomnienia, podsumowania, życie, którego nie ma i którego już nie będzie – to wszytko wraca… I cóż ja mogę powiedzieć, tylko pewnie to… że wszystkim tego dnia i o tej godzinie coś wraca do głowy, jakieś wspomnienia, niespełnienia, żale i radości, przyjaźnie zaprzepaszczone, miłości odpuszczone, porażki… czasem przypomną się sukcesy, ale jednak to co nie wyszło dłużej w głowie i w sercu siedzi. Zatem – nie tylko ci po stracie w Sylwestra i Nowy Rok często mają nastrój taki sobie. Marne to pocieszenie, ale może o tyle sensowne – że to w końcu w życiu jest tak, że każdy z nas jest sam, w tych najważniejszych sprawach. Zatem proponuję spróbować się nie smucić, nie drapać ran, przeżyć tę noc jak każdą inną, albo prawie jak każdą. Jeśli ktoś ma ochotę na zabawę – polecam! Jak ktoś nie ma – też dobrze! Ważne by nic tego dnia nie było na siłę, bo dobry humor na siłę – wraca w postaci złego humoru i trzyma długo… Zatem nie warto się spinać. A że to trudny dzień, trudny czas – tak wiemy. Jest nas w tym więcej! Spokoju! Pierwsze Święta? Nie pamiętam dokładnie jak wyglądały pierwsze Święta Bożego Narodzenia po śmierci mojego męża. Pamiętam, że bardzo chciałam, żeby dla dzieci – było normalnie i dobrze. Pamiętam, że i rodzina, i przyjaciele starali się nami zaopiekować. I niby wszytko było dobrze, tylko ten talerz przy stole pusty… dla tego strudzonego wędrowca, co już nie nadejdzie, tak zmienił znaczenie – z symbolicznego na bardzo realny. Było dobrze i spokojnie. Święta minęły i ja przez kilka kolejnych lat myślałam, że te dni tak ważne, rodzinne i skłaniające do refleksji, zawsze w jakimś stopniu będą karą. A co mnie zaskoczyło ostatnio? Nie są. Są dobrym, rodzinnym czasem, oczywiście z blizną na sercu, z żalem, który jeszcze czasem potrafi zaskoczyć swoją mocą… Ale to już dobry czas. Jak przeżyć Święta? Po pierwsze – ważne by być dla siebie dobrym. Nie wymagać od siebie ani humoru, ani też nie zgłaszać się do za wielu prac. Ja wiem, że jak ręce zajęte to i głowa, tylko, że jak się człowiek (w stresie – co tu kryć) jeszcze do tego umęczy (i na stresuje słabo ścinającą się galaretą do karpia) to niepotrzebne wybuchy i nerwy gwarantowane. Nie warto! To czas – z założenia – dobry. Zatem łaskawie sobie pomóżmy bądźmy dla siebie dobrzy. Dajmy sobie prawo do tego, żeby nie mieć ochoty gdzieś pójść, nawet jak zawsze się chodziło. Dajmy sobie prawdo do tego by wyjść wcześniej, jeśli poczujemy, że tak chcemy. Nie oczekujmy za wiele. Nie katujmy się myślami, że jest jak jest, a miało i powinno być inaczej, bo to – poza łzami, bólem i smutkiem ogromnym – nic nie zmieni. Co do towarzystwa? To też zgodnie z nastrojem. Może nie należy unikać ludzi, ale pewnie warto mieć też czas – spokojny, dla siebie. Od myśli się nie ucieknie, można je oczywiście zagłuszyć, ale i tak wrócą… zatem może warto dać im szansę jak jesteśmy na nie przygotowani – bo jednak w Święta – zawsze jakaś chwila na przemyślenia, podsumowania, spojrzenie na swoje życie się zdarzy, niż żeby te myśli zaatakowały nagle… Bo nagle, z zaskoczenia bolą często bardziej i trudniej je przeżyć. Dajmy sobie też prawo do radości. Nie ucinajmy dobrych myśli czy gromkiego śmiechu jeśli się zdarzy. Pójdźmy za dobrym, ono jest bardzo cenne i pozwala przetrwać tym nagle samym w samotności.

poniedziałek do niedziela 1415491200 Zapraszamy osoby, będące w żałobie po stracie dziecka, które zastanawiają się jak ułożyć sobie życie po tym co się wydarzyło i z trudem próbują odnaleźć się w nowej na półotwartą grupę terapeutyczną dla osób, które doświadczyły straty dziecka na etapie ciąży oraz podczas lub tuż po osoby, będące w żałobie po stracie dziecka, które zastanawiają się jak ułożyć sobie życie po tym co się wydarzyło i z trudem próbują odnaleźć się w nowej na półotwartą grupę terapeutyczną dla osób, które doświadczyły straty dziecka na etapie ciąży oraz podczas lub tuż po porodzie. Spotkania będą odbywać się raz we wtorki w godzinach Śmierć, czas żałoby to szczególny moment w życiu każdej osoby i każdej każdy chce przez ten moment przejść sam. Strata dziecka może budzić silne poczucie izolacji, osamotnienia, depresji. Może też prowadzić do przewartościowań, odżywania zapomnianych lub nieświadomych traum, pytań o jakość relacji z innymi wszystkiemu warto się przyjrzeć w grupie, znależć w niej wsparcie i Państwu pracę w niewielkiej, półotwartej grupie liczącej 5-8 osoby, które: przeżyły stratę/śmierć dziecka w okresie ciąży, w trakcie porodu lub tuż po narodzinach, zastanawiają się jak ułożyć sobie życie po tym, co się wydarzyło i z trudem próbują odnaleźć się w nowej rzeczywistości, chciałyby poradzić sobie z emocjonalnym kryzysem i żałobą, w obliczu wcześniej przeżytej straty (poronienie, śmierć dziecka), nie wiedzą jak odnaleźć się w obliczu sytuacji, w której mają być rodzicami dla dziecka, które ma dopiero przyjść na świat lub dla dzieci które już są na udziału w spotkaniu – 30 złKażdy z uczestników zapraszamy na konsultację przed rozpoczęciem grupy. Koszt konsultacji to Katarzyna MireckaGrupa ma formę grupy półotwartej, co oznacza, że to uczestnik decyduje o tym, kiedy chciałaby skończyć terapię, a na jego miejsce przychodzi ktoś nowy. Liczba osób w grupie to minimalnie 5, maksymalnie o telefoniczne +48 796 325 016 bądź mailowe @ zgłoszenie swojego uczestnictwa. Ośrodek Terapeutyczno-Edukacyjny MaterPater Ośrodek Terapeutyczno-Edukacyjny MaterPater powstał z myślą o rodzinach i dla rodzin. Jesteśmy zespołem psychologów, terapeutów i specjalistów których połączyła chęć pomocy rodzinie w różnych momentach jej życia. Na początku, gdy rodzina się tworzy, gdy rodzą się … Więcej Polecamy

Zapraszamy do zapoznania się z materiałami, które przygotowaliśmy w ramach kampanii: Ważni-niewidziani. Zauważ, zrozum, wesprzyj. W październiku zwracaliśmy uwagę na sytuację opiekunów rodzinnych, w listopadzie przypominamy o "zapomnianych żałobnikach" - czyli dzieciach i młodzieży w żałobie. Mamy nadzieję, że publikowane przez nas filmy i krótkie porady Agnieszki Paczkowskiej, psycholog Hospicjum dla Dzieci i Dorosłych im. ks. E. Dutkiewicza pomogą zorientować się, jak rozmawiać o stracie z najmłodszymi. Ważni-niewidziani. Zauważ, zrozum, wesprzyj - to XVI kampania społeczna Fundacji Hospicyjnej organizowana z kilkudziesięcioma hospicjami z całej Polski. Przekaż udostępnioną tutaj wiedzę osobom, które mogą jej potrzebować! Więcej o naszych działaniach w kampanii przeczytaj tutaj. Pobierz infografiki: Zauważ Zauważ_b ZrozumZrozum_b WesprzyjWesprzyj_bWesprzyj_c Agnieszka Paczkowska – psycholożka, psychoonkolożka, specjalistka psychologii klinicznej, trenerka warsztatówumiejętności psychospołecznych. Koordynatorka merytoryczna programu FDO Tumbo Pomaga Fundacji Hospicyjnej. Od 2004 roku pracuje w Hospicjum im. ks. E. Dutkiewicza SAC w Gdańsku prowadzonym przez Fundację Hospicyjną, gdzie poza wsparciem chorych i ich bliskich, realizuje warsztaty dla osób w żałobie oraz dla pedagogów i psychologów szkolnych wspierających osieroconych uczniów. Fundusz Dzieci Osieroconych powstał przy Fundacji Hospicyjnej w 2006 r. Pierwszą pomocą skierowaną do dzieci, których bliscy umarli po ciężkiej chorobie pod opieką hospicjów było wsparcie materialne, tj. finansowanie letnich i zimowych obozów, stypendiów edukacyjnych oraz zbiórki prezentów z okazji Dnia Dziecka, Świąt, czy wyprawek szkolnych. W 2014 r. ruszył program Tumbo Pomaga, który oferuje szeroki wachlarz narzędzi pomocowych, w tym portal na którym dzieci i młodzież w żałobie mogą znaleźć podpowiedzi, jak radzić sobie z emocjami, skorzystać z specjalnie przygotowanych dla nich interaktywnych form: skrzynki i kalendarza wspomnień, forum i wielu innych. Po wsparcie psychologiczne można zgłosić się poprzez Tumbolinię: 800 111 123 (od poniedziałku do piątku w godzinach 12-18). W siedzibie Hospicjum w Gdańsku udzielane są także konsultacje indywidualne. Osoby, które poszukują narzędzi wsparcia w rozmowie z dzieckiem w żałobie, mogą skorzystać również z serii książek terapeutycznych wydawanych przez Fundację: Bajka Plasterek. Każda z bajek przygotowana została pod czujnym okiem psychologów, opatrzona jest specjalnym komentarzem dla rodziców, którzy odpowiednio przygotowani do lektury, mogą poprzez historie bohaterów książki, nawiązać z dzieckiem rozmowę o zmarłej osobie: mamie (książeczka pt. „Czary mamy”), tacie („Za siódmą górą”), dziadku („Zaczarowany ogród dziadka”), babci („45 naprawdę niezwykłych słoni”) lub innym członku rodziny ("Trzecie życzenie Tumbo”). Bajki można nabyć w Internetowej księgarni Fundacji

Jeśli szukasz specjalnych słów pocieszenia dla kogoś, kto jest w żałobie, nie szukaj dalej niż w swoim sercu. Zapomnij o frazesach lub jakichkolwiek zapakowanych powiedzeniach; ważne jest, aby być prawdziwym. Twoim celem powinno być wyrażenie współczucia, a nie rozweselanie kogoś, kto jest ostatnio pogrążony w żałobie., właściwe słowa pocieszenia dla kogoś pogrążonego w żałobie przy odrobinie przemyślenia możesz znaleźć pocieszające zwroty, które wyrażają dokładnie to, co chcesz powiedzieć, aby pocieszyć pogrążonego w żałobie przyjaciela lub członka rodziny. Zachowaj w pliku następującą listę wiadomości żałobnych, jeśli trudno Ci znaleźć coś do powiedzenia komuś, kto stracił ukochaną osobę: przepraszam. zależy mi na Tobie. będzie nam go bardzo brakowało. on / ona jest w moich myślach i modlitwach. ty i twoja rodzina jesteście w moich myślach i modlitwach. jesteś dla mnie ważny., moje kondolencje. mam nadzieję, że znajdziesz dziś spokój. bądź dla siebie miły. chcesz mi opowiedzieć o (imieniu zmarłego)? Jestem tu dla Ciebie. chciałbym zabrać twój ból. daj znać, jeśli mogę coś dla Ciebie zrobić. smutno mi słyszeć o śmierci (imienia zmarłego). bardzo mi przykro, że przez to przechodzisz. nie wyobrażam sobie, co czujesz, ale Jestem tu dla Ciebie., wiedz, że będę tu, aby cię wspierać przez to wszystko. nic, co powiem, nie może zmienić tego, co się stało, ale Jestem tu dla Ciebie i Twojej rodziny w tym czasie. moje serce boli wiedząc, że (imię zmarłego) nie żyje. straciłam już ukochaną osobę i mogę zrozumieć, co możesz czuć. wiedz, że w tym czasie możesz czuć się tak, jak chcesz, a ja będę tu dla Ciebie. niech wspomnienia (imienia zmarłego) przyniosą Ci pokój., słowa i zwroty na smutek w określonych sytuacjach możesz pomyśleć o zmianie tego, co mówisz, w zależności od tego, z kim rozmawiasz, jak dobrze je znasz i kim są w żałobie. Oto kilka pocieszających słów, które można powiedzieć, gdy ktoś umiera w określonych sytuacjach: słowa pocieszenia za stratę dla przypadkowych znajomych: przykro mi słyszeć o Twojej stracie. słowa dla pogrążonego w żałobie szefa lub wyżej: przykro mi z powodu tego, przez co przechodzisz., wiadomość do pogrążonego w żałobie bliskiego przyjaciela lub członka rodziny: nie wyobrażam sobie, przez co przechodzisz. Gdybyś czegoś potrzebowała, zawsze jestem przy tobie. słowa dla bliskiego przyjaciela opłakującego zwierzaka: wiem, ile (imię zwierzaka) znaczyło dla Ciebie. Też będę za nim tęsknił. Jak mogę pomóc? co powiedzieć znajomemu opłakującemu zwierzaka: przykro mi z powodu utraty (imienia zwierzaka) wiem jak trudno jest stracić zwierzaka., słowa na pocieszenie przyjaciela, który stracił rodzica: chciałbym, aby było coś, co mógłbym powiedzieć, aby to poprawić. Ja też będę tęsknić (imię rodzica). Mogę zadzwonić do ciebie później? słowa do przyjaciół, którzy opłakują rodziców z powodu straty dziecka: to, przez co przechodzisz, jest całkowicie niesprawiedliwe. Proszę, daj mi znać, jeśli jest coś, co mogę dla Ciebie zrobić. słowa żałobne dla dziecka, które straciło rodzica: zawsze jestem przy tobie. Co mogę dla Ciebie zrobić?, pocieszające słowa dla współpracownika, który stracił współmałżonka: przykro mi z powodu śmierci współmałżonka. Jeśli chcesz o czymś porozmawiać, daj mi znać. co powiedzieć współpracownikowi, który stracił dziecko: przykro mi z powodu twojej straty. Daj znać, jeśli będziesz czegoś potrzebować. pocieszające słowa do przyjaciółki, która poroniła: jesteś niesamowitą osobą i nie wyobrażam sobie, jakie to musi być trudne. Jak się dziś czujesz? słowa pocieszenia dla przyjaciela, który stracił rodzeństwo: bardzo mi przykro, że przez to przechodzisz., Będę tęsknić (imię rodzeństwa) tak bardzo. Mogę przynieść Ci później kolację? słowa żalu dla dziadka, którego współmałżonek zmarł: mieliście niesamowity związek. Przykro mi, że przez to przechodzisz. pocieszające zwroty dla przyjaciela, który stracił dziadka: wiem, ile (imię dziadka) znaczyło dla Ciebie. Jestem tu dla Ciebie i chciałbym ci w tym pomóc w dowolny sposób. co powiedzieć współpracownikowi, którego dziadek zmarł: przykro mi, że przez to przechodzisz., czego nie mówić, oferując słowa pocieszenia chociaż łatwo jest znaleźć kilka słów, aby pocieszyć kogoś, kto jest w żałobie, jeszcze łatwiej jest powiedzieć coś złego, nawet nie zdając sobie z tego sprawy. Osoby, które niedawno straciły ukochaną osobę, przechodzą przez emocjonalny czas i najmniejsze rzeczy mogą je odpalić. Bądź bardzo wrażliwy na tych, którzy niespodziewanie stracili najbliższego członka rodziny., Jeśli nadal zmagasz się ze znalezieniem słów, które pocieszą kogoś, kto jest w żałobie, pamiętaj, aby unikać banałów i stwierdzeń, które mogą być postrzegane jako niesympatyczne. Nie mów takich rzeczy jak: on/ona jest w lepszym miejscu. masz Anioła w niebie. on / ona już nie cierpi. możesz znaleźć nową miłość, mieć kolejne dziecko itp. nie musisz być smutny; on / ona jest teraz z Bogiem. wiem dokładnie, co czujesz. wszyscy przez to przechodzą. czas leczy wszystkie rany. przejdzie ci., czas ruszyć dalej. Wkładanie pocieszających słów do pisania Jeśli podpisujesz kartkę z sympatią lub piszesz notkę, pamiętaj, aby była krótka i prosta. Dołącz szczere oświadczenie i kilka krótkich zdań, które wyrażają, jak bardzo ci zależy. Możesz również dołączyć kartę modlitewną, pieniądze pogrzebowe lub darowiznę na ulubioną organizację charytatywną., rzeczy, których należy unikać w pisemnych wyrazach współczucia obejmują: nie rozwijaj osoby pogrążonej w żałobie, ponieważ może ona nie być emocjonalnie gotowa do przeczytania długiego listu. nie rozwijaj swojego życia ani innych problemów osobistych. Później będzie czas na nadrobienie zaległości. nie dołączaj zdjęć rodzinnych ani innych pamiątek swojej rodziny. Zachowaj te rzeczy na kartki świąteczne lub urodzinowe., dodawanie słów współczucia do prezentu czasami możesz przesłać kondolencje wraz z tradycyjnym prezentem, takim jak Kwiaty, Jedzenie lub pięknie zaprojektowana kartka. tradycyjnie białe kwiaty wysyłane są w celu wyrażenia sympatii. Możesz dołączyć swoje słowa na karcie wraz z układem białych róż lub lilii, być może nawet z małym pluskiem bladego koloru, takiego jak różowy lub żółty. inną opcją jest wysłanie rośliny, która może symbolizować odrodzenie i odnowienie., Niektóre tradycyjne rośliny, które są wysyłane jako prezenty sympatii obejmują lilie pokojowe, dieffenbachia, rośliny róż i białe storczyki. w niektórych kulturach, takich jak Judaizm, właściwe jest wysłanie kosza owoców do rodziny. Możesz wybrać tradycyjny kosz owoców lub jadalny układ owoców i sparować słowa z dołączoną kartą, aby pokazać, że twoje myśli i modlitwy są z rodziną., Jeśli wiesz, że rodzina będzie gościć innych, aby upamiętnić zmarłego Członka, wysyłanie prezentu pełnego posiłku na duże zgromadzenie może być przemyślanym sposobem na usunięcie ciężaru dostarczania jedzenia, gdy woleliby skupić się na żałobie i byciu ze swoimi bliskimi. kartki z życzeniami są popularną opcją, ale możesz również wyjść poza to, aby stworzyć prezent pamiątkowy, który jest wyjątkowo dostosowany do osoby, która odeszła., Na przykład tworzenie fotoksiążki przez Shutterfly z gustownym białym tłem wraz ze zdjęciami swoich bliskich i twoimi słowami na ich pamięć może być głęboko poruszającym sposobem na uhonorowanie członka rodziny. uznać stratę w troskliwy sposób nie zawsze jest łatwo pocieszyć kogoś, kogo przyjaciel lub rodzina zmarła, ale ważne jest, aby uznać stratę jak najszybciej. Jeśli nie jesteś w stanie wysłać karty sympatii, szybki telefon jest akceptowalny, a także e-mail. Nie wysyłaj wiadomości tekstowej., Pamiętaj, każda forma kondolencji będzie znaczyła cały świat dla pogrążonej w żałobie jednostki.

prezent dla osoby w żałobie